Toen ik 25 jaar geleden bij van Ameyde begon zaten de kinderen nog op de basisschool, inmiddels ben ik 4 keer oma geworden.
25 jaar is een generatie en sommige van mijn collega’s waren inderdaad nog niet geboren.
Van Ameyde was nog gevestigd in het pand aan de Bruijn Kopsstraat, 6 etage. Er was een flinke afdeling personenschade met veel buitendienst medewerkers en de afdeling buitenland, waar een Duitse, een Française en twee Nederlandse collega’s de zaken voor buitenlandse verzekeraars behandelden. Voor mij werd het Belgische AG de opdrachtgever.
Van de eerste tijd herinner ik me vooral dat we ontzettend vaak heel hard hebben gelachen.
Na verloop van tijd werd o.a. Sander Harders en Ton Koene aan ons team toegevoegd en daarna begon de afdeling enorm te groeien. Leasemaatschappijen besteden het werk aan ons uit, nieuwe collega’s kwamen en gingen ook weer.
We hadden papieren dossiers en in vakantietijd kwamen de kinderen wel eens helpen om post te zoeken. Soms mocht de jongste mee naar kantoor als ze onverhoopt een vrije dag had en hielp ze met van alles. Basisschool hé, dit is nu onvoorstelbaar.
We verhuisden naar een prachtig nieuw pand, “de Olifant”.
In de 25 jaar is er intern veel verhuisd, alle etages met verschillende uitzichten heeft afdeling buitenland wel gehad.
De laatste jaren hebben we een vast team.
Ton Koene, inmiddels met pensioen, we hebben meer dan 20 jaar samengewerkt.
Ondanks de altijd aanwezige werkdruk, is er de fijne collegialiteit in ons team. We zetten met elkaar de schouders eronder en laten ons niet uit het veld slaan. Dieptepunt is het overlijden van Gonny, een flink aantal jaren hebben we naast elkaar gezeten en ze keek zo uit naar haar pensioen. Helaas heeft ze daar niet van kunnen genieten. Een ander dieptepunt was het soms moeten afscheid nemen van collega’s omdat ze ergens anders werk hadden gevonden, collega’s waar ik een band mee had.
25 jaar Van Ameyde in een notendop, maar een groot deel van mijn leven.
